ASDRUBAL

I.

ASDRUBAL

Gisgonis fil. a Romanis Hispaniâ pulsus, in Africam rediit, Syphace, cui filiam Sophonisben dederat, in partes suas pertractô. Dein Scipionem Uticae obsidione depulit, sed ab illo, una cum genero paulo post victus, in praelio cecidit. Dux bellô tertiô Punicô, a Scipione Aemiliano victus. Eius uxor, factâ deditione, cum paucis ante diebus a viro impetrare non potuisset, ut ad victorem transfugeret, in medias urbis flammas sese cum filiis coniecit. Livius l. 27. 28. et seqq. Plut. in Scipione. Ovid. Fast l. 6. v. 769.

Postera lux melior; superat Masinissa Syphacem,

Et cecidit telis Asdrubal ipse suis.

II.

ASDRUBAL

Hannibalis frater. Plut. in Hannibale. Hispaniam deserere a Scipione coactus, cum in Italiam fratri suppetias iret, illique per literas locum, quo venisset, significaret, literis interceptis, ingenti strage, a M. Livio Salinatore, et Nerone Claudio ad Metaurum victus est, caputque eius lanceae praefixum, et in conspectu Poenorum ad terrorem circumlatum est. Horat. Carm. l. 4. Od. 4. v. 37.

Quid debeas, ô Roma, Neronibus,

Testis Metaurum flumen et Asdrubal

Devictus. ---- ---- ----

Vide Lib. l. 27. Polyb. Plut. in Annibale, etc.

III.

ASDRUBAL

a L. Caecilio Metello Consule, prope Palermum in Sicilia, victus, amissis in acie 120. Elephantis, aliisque 104. captis, qui dem per totam Italiam circumducti. Item duorum aliorum, Iustin l. 19. meminit. Vide pluribus Liv. Polyb. Appian. Florum, Orosium, Diodor. Sic. Fragm.

IV.

ASDRUBAL

fil. Magonis cognomentô Calvus, Dux classis Carthaginensium in Sardiniam missus, rempestate ad insulas Baleares reiectus, ibi tantisper, quoad quassas reficeret naves, resedit. Liv. l. 22. c. 20. s.

V.

ASDRUBAL

fil. prioris, contra Numidas bellum gessit.

VI.

ASDRUBAL

gener amilcaris patris Annibalis, favente factione Barchinâ, Amilcari mortuo suffectus, 8. annis Hispaniam ad ministravit, cum magna prudentiae laude et gloria Carthaginis. Demum a servo barbaro, cuius doininum occiderat, interfectus est, in medio suorum. Comprehensus deinde servus a circumstantibus, haud facti paenitens, inter cruciatus ac tormenta, speciem semper ridentis praebens, occisus est. Historiam

cape ex Silio l. 1. v. 165. ubi de Tago, servi domino cruci suffixo loquitur:

Quem postquam dirô suspensum robore vidit

Deformem, lateri famulus clam corripit ensem

Dilectum domino, pernixque irrumpit in aulam,

Atque immite ferit geminatô vulnere pectus.

At Poeni succensi irâ, turbataque luctu,

Et saevis gens laeta ruunt, tormentaque portant.

Non ignes, candensque chalybs, non verbera passim

Ictibus innumeris lacerum scindentia corpus,

Carnificesve manus, penitusque infusa medullis

Pestis, et in medio lucentes vulnere flammae

Cessavere; ferum visu, dictuque per artem

Saevitiae, extenti, quantum tormenta iubebant,

Creverunt artus, atque omni sanguine ruptô

Ossa lique factis fumärunt fervida membris.

Mens intacta manet, superat, ridetque dolores,

Spectanti similis, fessosque labore ministros

Increpitat, dominique crucem clamore reposcit.

Ita Silius: ceteros inter se scio discordare. Polybius l. 2. in diversorio suo vult Asdrubalem exceptum infidiis, Ε᾿τελεύτηςε δολοφονηθεὶς εν τοῖς ἑαυτοῦ καταλύμαςι νυκτὸς ὑπό τινος Κελτοῦ τὸ γένος. Nisi siet in diversorio aula. Appianus in Ibericis, eum in venatione occisum scribit: Α᾿νὴρ δοῦλος, οὑ τὸν δεςθότην ὠμῶς διεφθάρκει, λαθὼν εν κυνηγέςιαις ἀναιρει. Idemque habet, in Annibalicus. Livius l. 21. c. 2. palam vult interfectum. De Servi constantia, praeter Silium, Livius locô praedictô, ubi de Asdrubalis percuslore: Comprehensus a circumstantibus, haud aliô, quam si evasisset vicltu; tormentis quoque cum laceraretur, eô fuit habitu oris, ut superante laetiktiâ dolores ridentis etiam speciem praebuerit, Val. Max. l. 3. c. 3. ex. ult. Laetitiam tamen, quam ex vindicta ceperat, in ore constantissime vetinuit. Nic. Lloydius. Vide etiam Diodor. Sic. l. 25. Plut. in Annibale. Cornel. Nepotem, in Amilcare.